Vast of toch niet

 

Het wad zonder zeehonden is geen wad, hier liggen ze lekker te zonnen. 

Om 9 uur vertrokken uit Greetsiel (4uur voor HW). Het is inmiddels woensdag de 27e. Ideaal weer, volop zon en amper wind. Omdat we toch niet zeilen is dat voor de EH64 geen probleem. Volgens een Duitse buurman met veel ervaring redden we het wantij bij Baltrum niet. En dat klopte, het is daar erg ondiep. Geen probleem toch? 

 

 

                                                                         

Zo kun je zien of alles er nog aan zit! 

Opeens kregen we bezoek. Ik heb ze nog koffie of een biertje aangeboden, maar dat sloegen ze af....wat zijn ze toch bescheiden die wadlopers.

Om verder te kunnen varen moesten we wachten tot 2 uur 's nachts, anders moesten we tot 15.30 uur de volgende dag het uitzingen. Het tij hè. Voor Peet een groot probleem want die is erg wifi behoeftig en moet dringend aan de kant voor zijn berichten. 

Maar ja wij zijn jongens uit de stad, dus erg ongeduldig en we probeerden al eerder los te komen....nada. Om even na 12en konden we varen weliswaar in het pikkedonker (de maan liet verstek gaan) en probeer dan maar eens de volgende prik te vinden. Er zitten wel reflectoren op, maar toch. De elektronische kaart helpt wel maar is niet voor navigatie bedoeld. Eenmaal bij dieper water aangekomen besloot ik voor anker te gaan ff buiten de geul!! STOM, dat had ik beter kunnen laten, want bij daglicht zag ik dat ik de boot keurig op een plaat had gezet, ongeveer 10 meter van de geul. Ja wat wil je, het is midden in de nacht, Peter had het koud want die stond op de voorplecht en zonder zicht varen is niet echt aangenaam. Ik was zelf ook op van al dat getuur in het donker en amper geslapen. Tot overmaat van ramp begaf de schijnwerper het zodat we met een zaklamp de prikken moesten zien te vinden. Om 2 uu toch nog geprobeerd wat te pitten. Het werd weer licht en op een gegeven moment toen het water voldoende gerezen was zagen we allerlei boten voorbij varen en wij lagen nog steeds vast. Probeer  niet met vol vermogen los te komen want je graaft je alleen verder vast. Maar voor ons, jongens van de stad geldt dat natuurlijk niet!! Na veel gezucht en danig gefrustreerd kwamen we om 1 uur langzaam achteruitvarend los en konden we onze tocht vervolgen. Never a dull moment.....

Nu lig ik in Neuharlingersiel, een getijde haven die bij eb volledig droog valt. Peet is van boord en gaat al fietsend richting Nederland. Maandag komt Dirk aan boord en varen we verder richting Denemarken. Eerst vandaag een stukje verder varen richting Wangersiel bij de ingang van de Jade. Still going strong....